کدام عملکرد مغز در مدیریت بحران نقش کلیدی دارد؟ - وبلاگ هلن

به گزارش وبلاگ هلن، همانطور که می دانیم مغز عملکردهای متفاوتی مانند تصمیم گیری، حافظه آینده نگر و کنترل دارد. اما در میان این عملکردها یکی در شرایط بحران نقش کلیدی دارد.

به گزارش گروه علم و پیشرفت وبلاگ هلن به نقل از معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری، در مدیریت بحران توجه نقش بنیادین تری را ایفا می نماید. توجه همانند یک نقطه نورانی است که در صحنه بزرگی انداخته می گردد و اطلاعات را از آن جمع می کنیم. البته این فضای نورانی می تواند محدودتر گردد و نور در یک نقطه متمرکز گردد.

پس در این زمان که توجه در نقطه ای تجمیع شده و در آن نقطه پایدار می گردد، تمرکز شکل می گیرد. اما این نقطه نورانی بعلاوه می تواند جا به جا گردد. در این زمان توجه منعطف شکل گرفته است. همزمان توجه اجزای دیگری هم می تواند داشته باشد و انواعی از پان شکل بگیرد.

توجه یکی از عملکردهای مهم شناختی است. در این میان دو نوع توجه از بالا به پایین و از پایین به بالا را داریم. توجه از پایین به بالا در نواحی عمقی مغز اتفاق می افتد. همانند زمانی که ماری در حال خزیدن است و می بینید. اما توجه از بالا به پایین بیشتر مطلعانه و ارادی است مانند زمانی که موضوعات را یاد می گیریم. توجه به محرک هایی مانند انگیزه، شرایط احساسی و شرایط محیطی بستگی دارد. پس این دو نوع توجه با هم کار می نمایند.

توجه ابزار مهم مطلعی انسان است. اگر اطلاعاتی را دریافت کنیم، اما به آن توجه نکنیم وارد فضای مطلع نمی گردد. اساسا اطلاعاتی که وارد مغز می گردد 10 برابر آن چیزی است که مغز می تواند پردازش می نماید. پس مغز انسان ناگزیر به انتخاب است و آن چیزی که انتخاب می گردد، به فضای مطلعانه می رود. آن چیزی که وارد فضای مطلعانه می گردد را می توانیم مدیریت کنیم.

توجه مانند عضله با گرم شدن بهتر کار می نماید. زمانی که آغاز به انجام کاری می کنید که احتیاج به تمرکز دارد با گذشت زمان شرایط فرق می نماید و تمرکز بهتر می گردد. البته مفهموم دیگری به اسم درک درون هم داریم که نشان می دهد، ماجرای تمرکز فقط ماجرای درون نیست.

آنالیز ها نشان می دهد اساسا توجه می تواند ورودی های اطلاعاتی مغز را مدیریت کند. بیشتر اوقات یکی از موثرین ابزارهای مدیریت تمایلات و احساسات ابزار ندیدن و توجه نکردن است. هر چند که هنوز توجه پایین به بالا یک توجه اتوماتیک است و سخت است که در نگاه اول نبینیم اما نگاه دوم در مدیریت ما است. پس توجه می گردد ابزاری است که نگذاریم اطلاعات به حدی برسد که پاسخ هیجانی شکل بگیرد. پس ورودی اطلاعات را مدیریت کنیم. توجه از عملکردهایی است که به شدت قابل تربیت است.

/